dinsdag 7 oktober 2014

Bijna een jaar,

Lieve Papa,


Nog een weekje en dan ben je al een jaar niet meer onder ons.


Ik mis je iedere dag een stukje meer.


Maar ik weet iedere dag nu,dat je gelukkig daarboven bent.


En dat geeft een tevreden gevoel.


Ik weet dat afscheid nemen bestaat niet.


En dat merk ik in de dingen die ik hier ervaar en ziet.


En voel je iedere dag dichtby my.


En dat maakt me dan weer blij,een klein ding een klein gebaar.


Het waaien van een koude wind of het gekriebel in mijn haar.


Een veer in mijn bed of bij de achterdeur.


Dingen die zomaar spontaan gebeuren.


Dat maakt het draaglijk,en weet ik zeker dat jij dat bent.


Omdat ik er heel veel in herkend.


Het bezoeken van je plekje iedere week doet mij ook goed.


Dan weet ik dat ik je toch iedere week ontmoet.


Ik praat dan honderd uit tegen je steen.


En de zon die eigenlijk als ik er was voor mij scheen.


Ik mis je van hier tot aan de sterren en terug.


Maar met het idee dat je met me meekijkt achter mijn rug,maakt dat ik weer van het leven geniet.


En alle goede en mooie dingen weer ziet.


Ik zing voor je........................ we meet again don`t now where don`t, now when.
But i know we meet again some Sunny day............................................


Tot dan Love you Always.


Monique.