Het leven,

Het leven,kan van de een op andere dag veranderen.
Van goed naar slecht.
...

Koester het daarom en omarm het met twee armen.
Pluk iedere dag alsof het je laatste is.
Net als liefde en haat,ligt het leven zo dichtby naast elkaar als goed en kwaad.
Het kan zo heel beladen zijn.
Van geen zorgen naar,een kop en buik vol met zorgen.
Van de kleuren wit naar zwart.
En dan besef je toch echt,dat je gezondheid het aller belangrijkste is op deze wereld.
En dat je er daar echt maar een van hebt.
En dat het niet draait om geld en macht,
en bezttingen.
Maar om de liefde die je om je heen hebt.
En natuurlijk mijn beschermengeltje dat ik iedere dag bij me voelt,en mijn allerliefste mama.
Mijn grootste rots in de branding.
En natuurlijk mijn lieve Janneman,en ons meisje Kate.
Die van iedere dag net als ik een feestje maakt.
Ik hou zo van dit leven,en wil er graag voor iedereen zijn.
En geniet daarom tegenwoordig van iedere seconde,minuut,
kwartier,half uur en uur.
Want in tyden van nood gaan ze heel langzaam,maar om gelukkig te zijn heb je ze echt alle 24 uur nodig.
Monique.

Verborgen verdriet

Onthoudt,
Dat achter de grootse humor en lach,
Een heel groot verdriet ligt begraven.
...

Dat verdriet is niet altyd merkbaar.
Maar iedere dag in mijn hartje aanwezig.
Ik heb er een kamertje van gemaakt.
Het verdriet huisje.
Maar in het kamertje aan de andere kant,
daar woont mijn humor,en mijn lach.
Die bijna iedere dag overeen komen met mijn positiviteit.
En op de manier hoe ik in het leven sta.
Maar soms gaat dat deurtje open van verdriet,
en laat ik me gaan en schaam me niet.
Als ik dat niet zou doen,dan gaat op een dag alles mis.
En dat is wat ik niet wil.
En pluk dan met twee handen gelijk de dag.
En weet dat ik verdrietig zyn mag.
Maar meestal staat mijn deurtje open van,
mijn humor en lach,en dat is waar ik jullie,
mee begroeten mag.
Monique.