Brief aan mijn papa

Papa,
Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan je denk.
De dagen,weken maanden vliegen voorbij.
Of de tijd niets meer voorstelt.
...

Geen ene dag is meer zoals ze vroeger waren.
Dan mopperde ik weer,dat het alweer vrijdag was,boodschappen voor jou doen.
Of de woensdagen die om de 4 weken voorbij vlogen,en dat ik dan je huisje schoon maakte.
Maar wat zou ik zo graag terug gaan naar die tijd.
Samen koffie drinken,kletsen soms een beetje roddelen.
Af en toe op mijn nummer krijgen,dat alles wel goed ging.
En dat ik goed oppaste als ik naar huis reed.
Dat janneman naar de auto moest kijken.
Wat mis ik die dingen,maar vooral jou lieve papa.
Mijn moderne papa,die niets vreemd vond,die zijn enige dochter altyd waarschuwde voor de mannen.
En later bleek dat ze ook van vrouwen hield.
Daar keek je helemaal niet raar van op.
Zo eerlijk en puur jij altijd was,streng en soms dominant,maar altijd vol liefde naar mij toe.
Dat ik me altijd een tussen persoon vond.
Tussen jou en mama,en tussen mezelf en janneman.
Maar de liefde bleef altyd de overhand houden.
Ik weet dat je nu gelukkig bent,zo voelt het ook hier.
En ik weet zeker dat je over mijn schouder mee leest nu.
Ik voel je altijd bij me in de buurt,heel vertrouwd.
En ik probeer er alles uit te halen wat erin zit.
En niet te klagen,maar steeds mijn best te doen.
En weet je papa?ik ben best trots op mezelf,ik die altyd terug viel op jou,als het weer eens niet mee zat.
Tevens altyd door onze eigen schuld.
Die nu nadenkt voordat ze iets gaat ondernemen of overhoop haalt.
Ik heb veel geleerd de afgelopen jaren,en doe mijn best meer kan ik niet doen.
Ik hou van jou en mis je heel erg,maar je weet he.....afscheid nemen bestaat niet.
En we meet again don,t now where don,t no when.
But we met some Sunny day.
Veel liefs je dochter.