Pffffffffffffffffffffffff

Ow ow,
Wat kan een mens in zijn rats zitten,en door alle levenservaringen haast niet meer in het goede geloven.
Maar dan ineens ervaar je dat het leven ook weer heel mooi kan zijn.
En dat al onze gebeden verhoord zijn en dat er wel degelijk een lieve heer is,die met ons meedenkt....
En je een plaatsje op deze wereld gunt.
Zo zie je maar dat geld,status,en alle narigheid om ons heen met de vluchtelingen en de IS,even helemaal naar de achtergrond verdwijnt.
En dat je het leven aanpakt met TWEE HANDEN.........
Ow mooi leven wat houden wij van jou.
Pluk de dag mensen en geniet.....haal eruit wat erin zit,want een ander doet het niet voor je.
Monique Stolk

Het leven,

Het leven,kan van de een op andere dag veranderen.
Van goed naar slecht.
...

Koester het daarom en omarm het met twee armen.
Pluk iedere dag alsof het je laatste is.
Net als liefde en haat,ligt het leven zo dichtby naast elkaar als goed en kwaad.
Het kan zo heel beladen zijn.
Van geen zorgen naar,een kop en buik vol met zorgen.
Van de kleuren wit naar zwart.
En dan besef je toch echt,dat je gezondheid het aller belangrijkste is op deze wereld.
En dat je er daar echt maar een van hebt.
En dat het niet draait om geld en macht,
en bezttingen.
Maar om de liefde die je om je heen hebt.
En natuurlijk mijn beschermengeltje dat ik iedere dag bij me voelt,en mijn allerliefste mama.
Mijn grootste rots in de branding.
En natuurlijk mijn lieve Janneman,en ons meisje Kate.
Die van iedere dag net als ik een feestje maakt.
Ik hou zo van dit leven,en wil er graag voor iedereen zijn.
En geniet daarom tegenwoordig van iedere seconde,minuut,
kwartier,half uur en uur.
Want in tyden van nood gaan ze heel langzaam,maar om gelukkig te zijn heb je ze echt alle 24 uur nodig.
Monique.

Verborgen verdriet

Onthoudt,
Dat achter de grootse humor en lach,
Een heel groot verdriet ligt begraven.
...

Dat verdriet is niet altyd merkbaar.
Maar iedere dag in mijn hartje aanwezig.
Ik heb er een kamertje van gemaakt.
Het verdriet huisje.
Maar in het kamertje aan de andere kant,
daar woont mijn humor,en mijn lach.
Die bijna iedere dag overeen komen met mijn positiviteit.
En op de manier hoe ik in het leven sta.
Maar soms gaat dat deurtje open van verdriet,
en laat ik me gaan en schaam me niet.
Als ik dat niet zou doen,dan gaat op een dag alles mis.
En dat is wat ik niet wil.
En pluk dan met twee handen gelijk de dag.
En weet dat ik verdrietig zyn mag.
Maar meestal staat mijn deurtje open van,
mijn humor en lach,en dat is waar ik jullie,
mee begroeten mag.
Monique.

20 juni 2015

Vaderdag,
Tsjah dit wordt het tweede jaar zonder jou papa.
Ik mis je nog steeds iedere dag,en vooral op Vaderdag net dat beetje meer.
Maar het wordt draaglijker,en leefbaar....
Heb ik moeten leren.
Net als het los laten.
Maar ik kan het,en ben er trots op,dat het een plekje heeft gekregen.
Ik enigskind altyd verwend door jou en mama.
Maar bovenal altyd dubbele liefde gehad.
En dat heeft my gebracht waar ik nu sta in het leven.
Een spontane dame,die liefde kan delen en ontvangen
zonder jaloezie in haar hartje.
En die haar mannetje staat in deze best wel oorlogachtige wereld.
Maar ik kan het.......................
Ik maak geen drama verhaal,ik weet nog steeds afscheid nemen bestaat niet.
En that,s Amore...........................................
Love you Always,ga morgen weer nieuwe plantjes bij je plekje brengen.
Monique.

Geschreven 15 juni 2015

Lieve papa,
Vandaag is het 20 maanden dat je niet meer onder ons bent.
Ze zeggen dat het slijt en dat het went.
...

Maar weet je slijten doet het,maar wennen nooit.
Ik mis je iedere dag een stukje meer.
En mijn hartje doet nog steeds zeer.
Maar het leven gaat door,en leven doe ik hoor.
Maar niet meer zoals voorheen.
Maar zet stappen weer voorruit voet voor voet been voor been.
En maak er iedere dag wat van.
Want ik weet zekers dat jij dat zo hebt gewild.
En dat ik niet blijf hangen,en weer van mijn leven geniet.
En me inzet voor het goede doel,dat geeft me steeds weer het juiste gevoel.
Om door te gaan,
Ik doe mijn best lieve papa.
Ooit zien we elkaar weer,en afscheid nemen bestaat niet.
Love you Always.
Monique.

Brief aan mijn papa

Papa,
Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan je denk.
De dagen,weken maanden vliegen voorbij.
Of de tijd niets meer voorstelt.
...

Geen ene dag is meer zoals ze vroeger waren.
Dan mopperde ik weer,dat het alweer vrijdag was,boodschappen voor jou doen.
Of de woensdagen die om de 4 weken voorbij vlogen,en dat ik dan je huisje schoon maakte.
Maar wat zou ik zo graag terug gaan naar die tijd.
Samen koffie drinken,kletsen soms een beetje roddelen.
Af en toe op mijn nummer krijgen,dat alles wel goed ging.
En dat ik goed oppaste als ik naar huis reed.
Dat janneman naar de auto moest kijken.
Wat mis ik die dingen,maar vooral jou lieve papa.
Mijn moderne papa,die niets vreemd vond,die zijn enige dochter altyd waarschuwde voor de mannen.
En later bleek dat ze ook van vrouwen hield.
Daar keek je helemaal niet raar van op.
Zo eerlijk en puur jij altijd was,streng en soms dominant,maar altijd vol liefde naar mij toe.
Dat ik me altijd een tussen persoon vond.
Tussen jou en mama,en tussen mezelf en janneman.
Maar de liefde bleef altyd de overhand houden.
Ik weet dat je nu gelukkig bent,zo voelt het ook hier.
En ik weet zeker dat je over mijn schouder mee leest nu.
Ik voel je altijd bij me in de buurt,heel vertrouwd.
En ik probeer er alles uit te halen wat erin zit.
En niet te klagen,maar steeds mijn best te doen.
En weet je papa?ik ben best trots op mezelf,ik die altyd terug viel op jou,als het weer eens niet mee zat.
Tevens altyd door onze eigen schuld.
Die nu nadenkt voordat ze iets gaat ondernemen of overhoop haalt.
Ik heb veel geleerd de afgelopen jaren,en doe mijn best meer kan ik niet doen.
Ik hou van jou en mis je heel erg,maar je weet he.....afscheid nemen bestaat niet.
En we meet again don,t now where don,t no when.
But we met some Sunny day.
Veel liefs je dochter.

Gelukkig zijn,


lieve papa,


ik kan weer gelukkig zijn,


ik kan weer genieten van alles om me heen.


ik geniet van de mensen om me heen,en voel me niet meer alleen.


ik maak foto,s op jou plekje,en zie dan thuis dat ik lach op de foto.


ik ben daar best trots op,na alles wat we hebben doorstaan.


ik ben doorgegaan met myn leventje met soms nog wel eens een orkaan.


ik pik dan de draad weer op en het lyntje naarboven,dan gaat de storm weer langzaam liggen.


ik laat dan myn vlieger op naar jou daarboven.


ik krijg dan weer een seintje van jou.


ik hou van jou.


Monique.