20 juni 2015

Vaderdag,
Tsjah dit wordt het tweede jaar zonder jou papa.
Ik mis je nog steeds iedere dag,en vooral op Vaderdag net dat beetje meer.
Maar het wordt draaglijker,en leefbaar....
Heb ik moeten leren.
Net als het los laten.
Maar ik kan het,en ben er trots op,dat het een plekje heeft gekregen.
Ik enigskind altyd verwend door jou en mama.
Maar bovenal altyd dubbele liefde gehad.
En dat heeft my gebracht waar ik nu sta in het leven.
Een spontane dame,die liefde kan delen en ontvangen
zonder jaloezie in haar hartje.
En die haar mannetje staat in deze best wel oorlogachtige wereld.
Maar ik kan het.......................
Ik maak geen drama verhaal,ik weet nog steeds afscheid nemen bestaat niet.
En that,s Amore...........................................
Love you Always,ga morgen weer nieuwe plantjes bij je plekje brengen.
Monique.

Geschreven 15 juni 2015

Lieve papa,
Vandaag is het 20 maanden dat je niet meer onder ons bent.
Ze zeggen dat het slijt en dat het went.
...

Maar weet je slijten doet het,maar wennen nooit.
Ik mis je iedere dag een stukje meer.
En mijn hartje doet nog steeds zeer.
Maar het leven gaat door,en leven doe ik hoor.
Maar niet meer zoals voorheen.
Maar zet stappen weer voorruit voet voor voet been voor been.
En maak er iedere dag wat van.
Want ik weet zekers dat jij dat zo hebt gewild.
En dat ik niet blijf hangen,en weer van mijn leven geniet.
En me inzet voor het goede doel,dat geeft me steeds weer het juiste gevoel.
Om door te gaan,
Ik doe mijn best lieve papa.
Ooit zien we elkaar weer,en afscheid nemen bestaat niet.
Love you Always.
Monique.